Çalıyor Kulağımda Gramofon

-
 Çalıyor ,kulağımda gramofon.
Şarkılar yağmurlu havalarda ciğerlerime batar benim.
Neşeti hiç sorma o bıçak zaten "hep sen mi ağladın bende gülemedim yalan dünyada" tam kalbimi deldi bu darbe,bana bir ameliyat lazım annecim.

Betonu oldum olası hiç sevmem,çünkü beton "ölümdür yaşanan yalnız başına,aşk iki kişiliktir" şiirinden hic anlamaz ,birde senin üşüdüğünü bilme beton...
Beton üşümez ama ben üşürüm yaşayarak.
Üşüyoruz...

"Haberin var mı demirkapı,kör testere,taş duvar,duymaz mısın ey gökyüzü sesimizi,bu uğursuz akşamın yok mu sabahı" diyen şiir ,hani yetiş artık yağmur can alıyor bizden,ekmek evlat,su sevgiliyi götürdü.
Soğuk...

Çatlamış duvarlar sürerim dudaklarıma,dudaklarımı en çok sevgili sever birde toprak.
Toprağı geç ama sevgili öptü mü utangaç kızarmış bir yüzle ansızın ,bana gece gün olur,ışık en çok beni tanır o zaman...
Karanlık şimdi ,ne dudak ne sevgili ne utanmak sadece toprak.
Karanlık.

Güneş yıkar cesetlerimi sabaha karşı her solukta. Solumak sanırdım yaşamayı,lakin bu derin bir kederin çocuk cıvıltılarına eklenmesi değil mi ?
 Keder ...

"Ülkem yıkıldı heyhat,ordugahımda yandı ve devamında yandık sen ve ben." diyen şaire şimdi kendimi ekliyorum.
Ey şair ,ey kül olan ve kul olan yandık ben ve biz.
Yandık.

Ellerimle deşiyorum kara günü,geriye aydınlıktan bir fotograf kaldı güne hüzünlü...
Toprak gözyaşlarımla ekin verir mi dersin,yetişir mi buğday,açar mı bir gül,öter mi bir bülbül,döner mi bahar yeniden?
Gözyaşlarım susuzluğunu giderir  mi bir kelebeğin,çırpınır mi bir koza bir kanat için yeniden?
Gözyaşlarımız.

Kaç iklim yaşamak öldü içimizde bilmiyorum.
Ben tandırdan sıcak bir ekmek,cenaze namazında yeni bir tekbir gibi inanıyorum hayata.
Biliyorum kül ve kul olmak eylemi hepsi içkindir insana...
Bundandır ümit beslerim koynumda,bahar düşlerim her yolda ve sokakta çocuklar bana doğru koşar yeniden ceplerimde şeker ...
Şeker

Biliyorum ,yanmak,gözyaşı ve keder soğutur içimizin ılıklığını lakin yeniden yanar ateş,yeniden döner gün,yeniden ışık ekmekle bulur ağzımızı kalbimizden aşağı inerek ...
Ekmek.

İşte umut,işte yeni enkazdan çıkan bir bebeğin imparatorluğu yıkılmayacak bir devlet gözleri asla...
Bebeklerimiz...

Bir çadırın kenarında bilim karalarım toprağa,toprak demisken hem ne demiş kıymetli olan " benim sadık yarim kara topraktır." diye. Tam toprak demişken gözlerime bir vatan ilişir ilmek ilmek bir askerin göğsünde,bir anne hamur yoğurur,bir kadın zeytin taşır,bir genç elbise ve ayakkabı koyar torbaya vatan olmak için.
Tam işte burda göğsümde bir vatan uyanır milyonlarcası aynı hüzün ile uyanan,aynı baharı düşleyen ayrı ayrı ben ve hepsi bir olan ...
İşte vatan tünel olup can kurtaran yiğitlerin elleri vatan,düşleri bir olan milyonlar vatan,aynı ekmeği aynı ayakkabiyi bölüşmek vatan,beraber üşümek ve beraber ağlamak vatan,aç kalmak beraber,tok olmak beraber vatan,et ve tırnak vatan...
İşte bu aziz millet vatan...
Yeniden daha güçlü doğacağız.

Allah depremde ölenlerimize rahmet,kalanlarımıza sabır versin,vatanımızı  selamette eylesin.🇹🇷

Barış Altıntaş
Kitap: "Düş Alemi"

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kırmızı Çocuklar Ülkesi

-
Resim
"Kırmızı Çocuklar Ülkesi "  Kutsal bir çiçek dokunuyor yüzümün sokak aralarına, koklamak nedir bilmiyor hiçbir pencerem şimdi... Bir pencerem yok,kapımda ... Ellerim gece ve patlama sesleri ile dolu bir aydın gün . Günleri saymayı unuttum çoktan . Saymak nedir bilmiyorum ben . 13.5 Milyar yıldır evren,4.5 Milyar yıldır dünya ve  200.000 bin yıldır insan var diyor modern  kuramlar, ama ben, ben ne zaman varoldum, varoldum mu ben ? Varolmak nedir bilmiyorum. Kitaplar aşkı ,ekmeğin güzelliğini, çiçeklerin kokusunu, kuşların cıvıltısını ve denizin bir tene değmesini resmetmis, oysa benim değmiyor tenime deniz, acıdan başka ,deniz ise üzerime inen modern bilimin bombaları,modern silahları... Burası Filistin kankırmız çocukların ülkesi. Biliyorum matematik gökte uçakları,denizde gemileri yüzdüren bilimin dili ama benim tek dilim yanan tenim. Kırmızı çocuklar ülkesi Filistin burası... Evet atomun çekirdeğinde nötron ,proton ve etrafında elektronlar var lakin bunları bizl
Devamı

🍃🌾Ayağı Kırık Atlar Mevsimi🥀🍂

-
Resim
🌼Ayağı kırık atlar mevsimi bu sıcaklık. Tanıdığım tüm atlar biraz hüzünlü . Değmez yahu dünya bu kadar hüzne demişti yedi taraflı kasket takan bir dayı . Değmiyor lakin hüzün cebimizin nadide çiçeği ne yapalım yani 💐 🌻İnsan olmak muazzam bir keder öyle değil mi sevgili otobüs şoförü abi. Ne kadar da uzak kalıyor insan kendisinden ve denizden bazen öyle değil mi ? Denizi boşverme, deniz önemli. Hem nehirler birleşir deniz olur, Nehirden denize insan olmak bilir misin bunu hatirladın mi? Nehirden denize bebekler kadınlar, erkekler, babalar ve  çocuklar . Her insan biraz Filistindir Sevgilim, bir o kadar hüzünlüdür yaşam denilen bu anomali 🎊 🌙Maddeden sıyrılmak bu kör gecenin koyununda yeni bir Hira bulmak ne kadar da zor . Yani demem  o ki; kalmak insan olarak, o vicdani içinde taşımak, bir değirmen misali insan olmaklığı öğüten bu ayağı kırık atlar zamanı Nuh'un gemisine koşmak için yeterli bir sebep. 💫İnan hiçbir yol insanı kendisinden uzağa götürmek için yeterli uzaklığa sah
Devamı

Ardında Bir Yaşamın

-
Resim
      Belki insan akıl etmek ile sonsuz bir kedere müptela olmuştur kim bilir...Hem bir taştan öte kılan bizi içimizin hisleri değil mi, taşan, kavuran, yakan bizi...     Biraz yol olmak eylemi var hepimizde, bilirsin yol gitmek demek, lakin yol çok, gitmek nereye ... Herkes gider yolun birine ama her yol bir yere götürür mü bilmiyorum. Misal kaybedince insan nazenin bir soluğu, bir sevgiliyi nereye gider, var mıdır yol götürecek kişiyi. Biraz bizimle gelir yol, içimizdedir, kaçsak nereye bizi bulan ,bize çıkan bir yol, bir sokak . Anlamadığımızı sandığımız herkes başka bir yolun yolcusu, insan bir yoldur kalpten kişiye.  İnsan bilmek ile yol arar, yol olur, yol bulur, yolda kaybolur. Delirmek gibi ,özgürlük aklın kederinden kurtulmak olur mu ? Bu müptela olunan sonsuz kederi, delirmek eylemi çözer mi, bir çiçeği düşlerken delirmek mesela .Yol çıkar mı denize bakan bir sokağa, bıraksak aklı bilinmeyen coğrafyalara... Aslında bilmiyorum... Ya sence ...     Saçlarımda ak, aklımda bir kaç
Devamı