ENTROPİK ALEM

Ah!!! Yağmalanmış tarumar bir kentin üstüne yağan yağmur damlaları çocuk ölülerine çarpıyor kıyımda... Hani olsa yedi canım hepsini tek hüzünde vereceğim... Ah !!! Artık her gün ömrüme yeni bir matematiksel anlam yüklüyor, atom çağı,irrasyonel sayılar,sicim teorisi, nükleer tıp,kitaplar okuyan düzineler,inançlılar ve inanmayı reddedenler ben, öteki,sen ve dahi o ve çocuk ölüleri,anne ağlayışları,savaş harabesi kentler,hüzün, gökyüzü... Tamam dur kaçma ,bir yaşamak dile tekrar, bilirim tek can ve insan olmakla geçilmez bu çağ... Ahh!!! Kalabalık bir karanlık ve ağaçsız bir orman düşlerim, Hani hepimizin saçlarına dokunsa bir el,hani kalbimize değse bir çocuk gülüşü, hesapsız bir kabulleniş bulsak,derim ki döksek içimizi her birimiz bir diğerinin okyanusuna belki bir ışık doğar,bir karanlık aydınlık olur, Diyorum ki belki hepimiz şiir yazamayız ama dinlesek ,ruhumuz yeni bir çiçeğe yer açar ... Bak ama beni bir dinle ,demem o ki ,çok yalnızız,kendimizden çok uzaktayı,hadi bir yaşamak dil

 Tenime değen bu rüzgar,kalbimin bahar iklimi gibi... Kulaklarımın çekiç, örs, üzengi noktalarına melodiler yığan bu dalga sesleri,bu  harmoni,bendimin kendini farkedişi... Siyah beyaz, gözlerimin basit karmaşıklığını gökkuşağına çeviren renkler, varolmanın heyacanını tadan çocuklar misali Coşkun ve kabına sığmaz...  Tüm bu kompozisyonun varolma kümesinde ben,burada ama bir yerlerden geldiğinin bilincinde,içinde yabancısı olmadığı ama tam olarak bilmediği bir yere hasret...  Bu ,gözleri görmeyen karınca,tek kanadı ile uçan akbaba,şu nar ağacı, çöplerde harıl harıl çalışan saprofit bakteri,akciğer solunumu için gün sayan bu çinekop balığı,ben,sen ve öteki,hepimiz bu varolma kümesinin elemanlarıyız.  Her canlı ve dahi şey olarak adlandırılan her tanımlı ya da tanımsız varlık,kendisi için varolma piramidi içersinde usulca,doğup, yaşayıp,görevini yerine getirip, üreyip,bu evrenden ayrılma işlemini tamamlıyor ve tamamlamakta, tıkır tıkır işliyor basitliğin karmaşıklığı da sistem. Hepsi beli