Farkında(siz)
Uzun süre sonra bir kelimeye değdi elim. Yandı... Biliyor musun ? İnsanlar çok farkında(sız). İçimin ürkek bir erkek çocuğu var.Tenini sözcükler yakıyor,çiçekler ,bahar ve çocuklar gibi... Aslında tanırız birbirimizi ,hepiniz ile beni,ben ile hepiniz ... Cebindeki son yol parasını yırtık ayakkabıya rağmen dilenen o çocuğa verenim ben. Olsun yaz ise yürürüm kış ise rahmet yağar tenime ...Tenim çiçek bahçesi ... Metroda yaşlı teyzeye ,amca ve dayıya hastaya yer verenim ben ,günde 12 saat karın tokluğuna çalışıyor olsamda,ayakta duracak halim yoksa da . Başkasının yerine utananim ben,başkaları için ağlayan,başkasının kederini içinde yeşertenim ben... Çiçek bahçesi içim bilmiyorsun ... Düşler Kuranim ben,bana dokunmayan yılan hickimseye de dokunmasın diye yılanın karşısında duranim. Akbilinde para kalmayınca indirilmek üzere olan o güzel kızın yerine akbil basanım ben,utançtan da para kabul edemeyenim ben.Eve nasıl döneceğim onu bilmiyorumum ben. O güzel bebeğin ağzına limon s