Farkında(siz)

-
Uzun süre sonra bir kelimeye değdi elim. Yandı...

Biliyor musun ?

İnsanlar çok farkında(sız).

İçimin ürkek bir erkek çocuğu var.Tenini sözcükler yakıyor,çiçekler ,bahar ve çocuklar gibi...

Aslında tanırız birbirimizi ,hepiniz ile beni,ben ile hepiniz ...

Cebindeki son yol parasını yırtık ayakkabıya rağmen dilenen o çocuğa  verenim ben. Olsun yaz ise yürürüm kış ise rahmet yağar tenime ...Tenim çiçek bahçesi ...

Metroda yaşlı teyzeye ,amca ve dayıya hastaya yer verenim ben ,günde 12 saat karın tokluğuna çalışıyor olsamda,ayakta duracak halim yoksa da .

Başkasının yerine utananim ben,başkaları için ağlayan,başkasının kederini içinde yeşertenim ben...
Çiçek bahçesi içim bilmiyorsun ...

Düşler Kuranim ben,bana dokunmayan yılan hickimseye de dokunmasın diye yılanın karşısında duranim.

Akbilinde para kalmayınca indirilmek üzere olan o güzel kızın yerine akbil basanım ben,utançtan da para kabul edemeyenim ben.Eve nasıl döneceğim onu bilmiyorumum ben.

O güzel bebeğin ağzına limon sıkanım ben,maçta kavga çıkmasın ben kaleye geçerim diyenim ben...

İnsanların bu kadar hızlı yaşamalarına ama bu kadar az düşünmelerine hayret edenim ben...

Ben aslında kelebeği sevip kendisine şiirler dizip,bülbüle nağmeler çakan lakin karıncayı ezen,tahtakurusundan nefret edenim.Tam burada yaşasın bitli saçlar,kimsenin evine dokunmayın.

Ellerinde çok poşet olduğu halde o narin ve evrimsel süreçte yeterince kaslaşamamış bedeniyle onları taşımaya çalışan kadına yardım etmek isteyip ama acaba yanlış anlar mı diyenim ben.Ulan toplum.

Zenginliğini ruhu ve zihninin rengarenkliği sayanım ben.

Çok başarılı olunca acaba başka biri bunu yapamadığı için 
üzülmüş müdür deyip,sevincini sessizce yaşayanım ben...

Biraz da iki arada bir deredeyim ben.Bazen tokum,bazen açım ben.
Çıplak bazen giyinik olanım ben.
Bazen itaatkar bazen isyanda olanım ben.

Odadan çıkmadan alem dolaşıp geri gelenim ben,çok kalabalık ama inan ki çok yalnızım ben...

Ben sadece olmaktayım ben...Sen gibi...

Barış Altıntaş 
Kitap :"Düş Alemi"

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kırmızı Çocuklar Ülkesi

-
Resim
"Kırmızı Çocuklar Ülkesi "  Kutsal bir çiçek dokunuyor yüzümün sokak aralarına, koklamak nedir bilmiyor hiçbir pencerem şimdi... Bir pencerem yok,kapımda ... Ellerim gece ve patlama sesleri ile dolu bir aydın gün . Günleri saymayı unuttum çoktan . Saymak nedir bilmiyorum ben . 13.5 Milyar yıldır evren,4.5 Milyar yıldır dünya ve  200.000 bin yıldır insan var diyor modern  kuramlar, ama ben, ben ne zaman varoldum, varoldum mu ben ? Varolmak nedir bilmiyorum. Kitaplar aşkı ,ekmeğin güzelliğini, çiçeklerin kokusunu, kuşların cıvıltısını ve denizin bir tene değmesini resmetmis, oysa benim değmiyor tenime deniz, acıdan başka ,deniz ise üzerime inen modern bilimin bombaları,modern silahları... Burası Filistin kankırmız çocukların ülkesi. Biliyorum matematik gökte uçakları,denizde gemileri yüzdüren bilimin dili ama benim tek dilim yanan tenim. Kırmızı çocuklar ülkesi Filistin burası... Evet atomun çekirdeğinde nötron ,proton ve etrafında elektronlar var lakin bunları bizl
Devamı

🍃🌾Ayağı Kırık Atlar Mevsimi🥀🍂

-
Resim
🌼Ayağı kırık atlar mevsimi bu sıcaklık. Tanıdığım tüm atlar biraz hüzünlü . Değmez yahu dünya bu kadar hüzne demişti yedi taraflı kasket takan bir dayı . Değmiyor lakin hüzün cebimizin nadide çiçeği ne yapalım yani 💐 🌻İnsan olmak muazzam bir keder öyle değil mi sevgili otobüs şoförü abi. Ne kadar da uzak kalıyor insan kendisinden ve denizden bazen öyle değil mi ? Denizi boşverme, deniz önemli. Hem nehirler birleşir deniz olur, Nehirden denize insan olmak bilir misin bunu hatirladın mi? Nehirden denize bebekler kadınlar, erkekler, babalar ve  çocuklar . Her insan biraz Filistindir Sevgilim, bir o kadar hüzünlüdür yaşam denilen bu anomali 🎊 🌙Maddeden sıyrılmak bu kör gecenin koyununda yeni bir Hira bulmak ne kadar da zor . Yani demem  o ki; kalmak insan olarak, o vicdani içinde taşımak, bir değirmen misali insan olmaklığı öğüten bu ayağı kırık atlar zamanı Nuh'un gemisine koşmak için yeterli bir sebep. 💫İnan hiçbir yol insanı kendisinden uzağa götürmek için yeterli uzaklığa sah
Devamı

Ardında Bir Yaşamın

-
Resim
      Belki insan akıl etmek ile sonsuz bir kedere müptela olmuştur kim bilir...Hem bir taştan öte kılan bizi içimizin hisleri değil mi, taşan, kavuran, yakan bizi...     Biraz yol olmak eylemi var hepimizde, bilirsin yol gitmek demek, lakin yol çok, gitmek nereye ... Herkes gider yolun birine ama her yol bir yere götürür mü bilmiyorum. Misal kaybedince insan nazenin bir soluğu, bir sevgiliyi nereye gider, var mıdır yol götürecek kişiyi. Biraz bizimle gelir yol, içimizdedir, kaçsak nereye bizi bulan ,bize çıkan bir yol, bir sokak . Anlamadığımızı sandığımız herkes başka bir yolun yolcusu, insan bir yoldur kalpten kişiye.  İnsan bilmek ile yol arar, yol olur, yol bulur, yolda kaybolur. Delirmek gibi ,özgürlük aklın kederinden kurtulmak olur mu ? Bu müptela olunan sonsuz kederi, delirmek eylemi çözer mi, bir çiçeği düşlerken delirmek mesela .Yol çıkar mı denize bakan bir sokağa, bıraksak aklı bilinmeyen coğrafyalara... Aslında bilmiyorum... Ya sence ...     Saçlarımda ak, aklımda bir kaç
Devamı