ENTROPİK ALEM

Gün çocukluğumun gecesini hatırlattı bana... Hatırlar mısın? Eskiden atari salonlari vardı... Salona gider bir jeton alır ve oyunlar oynardık... Aklıma atari dönemleri geldi... Hani çocuktuk ve her şey bir çocuğun gözlerinden daha sade,berrak ve anlamlıydı... Bir jeton günümüzün aydını olurdu,gofret satardım minibüs durağının orada,arada ayakkabı boyardim,daha çok çalışırdım ki,jetona param kalsın... Bir kaç arkadaş ile tüm realiteden , kapitalizmden sıyrılır,yine kapitalizme jeton atardık... Çocuktuk ve kalbimiz hasta değildi,ruhumuz kırmızının beyazı ve zihnimiz kadim coğrafyaların tecrübesi ile hemhaldi... Kuantum teoremi yine işliyor,bir Kızılderili sevgilisini bir ormanda beyaz adamdan kaçarken öpüyordu,hem öpmek direnmekti... Düşlerim hep cebimde idi,o zamanlar 25 kuruşa bir ayakkabı boyardık,iyi birine denk geldik mi 1 TL bizim için servetti,yetiniyorum, yüzümüz yağmur, adımız rızıktı... Bilmiyordum o zaman çocukların merhametini kaybetmiş dünyada öldürüldüğünü,misal Irağın bağd

🐞Bu karmaşık basitlik,bu bilmek eylemi,soluğumu kesen bir Düş...  Bir büyü bu derinlik... Yolunu kaybetmiş bir modern dönem sokak çocuğuyum,dizlerim akciğerimin kenarında kanıyor... Boynuma dolanan bu ipe varlığımı asan ben,altımdaki iskemleyi sözcüklerle tekmeliyorum... Sözcükler ve bilmek ve tekmelemek kendini ,soluğunu kesmek modernitede... 💦Diyorum ki, hiç bilmeseydim bir okumak nedir,bir şehir nasıldır hayal edemeseydim,gözlerim bir akraba topluluğundan gayrısnı görmeseydi,ve olsaydı kalbimin sakinleri,bir bahçe,bir günebakan,bir uğur böceği ve sahrada bir kuzu daha mı mutlu olurdum... 🧐Bilmeseydim mi keşke,olur muydum daha mutlu,kalbim bir inşiraha daha mı erken ererdi? 🤔Bilmeseydim mi keşke??? 📚Barış Altıntaş 📘Kitap:Düş Alemi "