ENTROPİK ALEM

..Çünkü,boğazıma dizdiğim bunca aşk dolu sözcük soluğumu tıkıyor... Sadece doğar,karnımı doyurur ve birkaç kitap okur,hani belki aklı başında bir kelebeğe,kör bir karıncaya denk gelir,bir kurbağa ile sudan karaya nasıl çıkılır üzerine sohbet eder,sonra ölürüm diyordum. Planlarım arasında hiç "AŞK" yoktu... Yani diyorum ki yaşamaklar nakşediyor bu adı zıkkımın kökü olan sözcük... İnsan, bu durağa uğrayınca zihni ve kalbi başka bir dünyanın limanına demirliyor gibi... Yaşamaklar nakşediyor bu sözcük... Mutluluk,hüzün ve acı arasında paradoks bir yaşam dilimi... Ben hep elime yüzüme bulaştırdım,bu durakta bekleyen tanımlanması mumkun olmayan tüm eylemsel,düşünsel ve hissel duyguları... Bilmiyorum sanırım,bazıları aşkın maliki değil benim gibi... Velhasılı kelam,her sabah gözlerimin bu aleme değişi,akşama merhaba deyişim ve sigaraya yapılan zamlarla beraber geçiş yaptığım bu bağcılar meydan tütünü senden bi haber değil... Başımı yasladığım metro camı ve her daim arkamda birlestir

                    "Düş Alemi" İçimdeki coğrafyanın ruh giymiş,esmer çocuğu bu kitap... Barış Altıntaş

                                             KORONA(mayanlar)  İnsan, bu sınırlarını dahi bilmediği ve belkide hiç bilemeyeceği evrende kendi varlığını devam ettirebilmek için, diğer tüm türler gibi kıyasıya bir savaş halinde.Varolmak arzusu ,böyle dizayn edilmiş, bu şekilde evrimleşmiş, gen ve biyolojik formlar,varolma savaşndan elenmemek için aklın ötesinde dönüşüm ve değişimler içerisinde yol almakta.Her tür kendi habitatında(doğal ortam) biricikliğini korumak ve soluyuşuna devam etmek için,o ortamda bulunan av-avcı ilişkisine göre saldırı ve savunma taktik ve ekipmanları ile donatılmış,süreç içerisinde bu donanım ve donatım, şekil ile beraber özellik değiştirerek devam etmiş ve etmektedir.  İnsan varolan canlı formları arasında,diğerlerine en çok etki edebilen ve onları en çok etkileyen türdür, hiç şüphesiz.Sahip olduğu düşünme,yorumlama ve sonuç çıkarma yetileri ile ekosistem üzerinde en önemli etmenlerden biri konumundadır.  Her ne kadar canlı ve cansız formlar üzerinde söz

                                                                                             VAROLUŞSAL  SIZI     Varolmak başlı başına bir armağan,aynı zamanda bir ceza bu paradoks içerisinde insan bir muammanın kapı eşiğinin bekçisi gibi.İnsan denilen kendi kıyısının meçhulü bu varlık için varolmanın dayanılmaz bir sızı oluşu aşikar.İnsan varoluşunun prangalarını bu sınırlı biyolojik evrende her daim zihninde taşır.Varolmak ve bunun farkındalığı,bunun eleştrilebilirliği insanın yeryüzüne ayak bastığı andan itibaren karşımızda duran sert bir duvar.Varolmanın dayanılmaz sızısı herbirimizin gözlerinde soluklanan bir ışık parçası.İnsan varoluşuna anlam katabilmek için neslinin soluk alabildiği andan itibaren bir uğraş içerisindedir.Neden, varolmak denilen eylemin sonucu ,ben ve varolan zihnmin anlamsal bütünlüğüne gebe?Kimim ben,neyim,nasıl varoldum,neden varım,bu diğer tüm varoluşlar neden?Bu sorular şüphesiz bizden binlerce yıl önce yaşayan bir insan için ne ise fikrimce halen ay