VAROLUŞSAL SIZI

                                             
                                             VAROLUŞSAL  SIZI

    Varolmak başlı başına bir armağan,aynı zamanda bir ceza bu paradoks içerisinde insan bir muammanın kapı eşiğinin bekçisi gibi.İnsan denilen kendi kıyısının meçhulü bu varlık için varolmanın dayanılmaz bir sızı oluşu aşikar.İnsan varoluşunun prangalarını bu sınırlı biyolojik evrende her daim zihninde taşır.Varolmak ve bunun farkındalığı,bunun eleştrilebilirliği insanın yeryüzüne ayak bastığı andan itibaren karşımızda duran sert bir duvar.Varolmanın dayanılmaz sızısı herbirimizin gözlerinde soluklanan bir ışık parçası.İnsan varoluşuna anlam katabilmek için neslinin soluk alabildiği andan itibaren bir uğraş içerisindedir.Neden, varolmak denilen eylemin sonucu ,ben ve varolan zihnmin anlamsal bütünlüğüne gebe?Kimim ben,neyim,nasıl varoldum,neden varım,bu diğer tüm varoluşlar neden?Bu sorular şüphesiz bizden binlerce yıl önce yaşayan bir insan için ne ise fikrimce halen aynı anlamsal yoğunluğun gölgesinde.Bakış açısına göre netliği değişen bu matematiksel varoluş ve maddenin varolmaya uygunluğu insan zihninin ötesinde.İnsan denen varlığın kendisi ile beraber ulaşabildiği her madde ve canlı üzerinde egemen olabilmeyi zihni ve duygusal bütünlüğü ile gerçekleştirebiliyor olması olağanlığın dışında değil mi sizcede ?

   İnsan kendi tanımını kendi farkına varabildiği andan itibaren farklı şekillerde dile getirmiştir.

İnsan düşünen hayvandır,

İnsan akleden hayvandır,

İnsan makine yapabilen hayvandır,

İnsan isyan eden hayvandır,

İnsan sorgulayan hayvandır,

Kutsal kitaplarda ve diğer tüm inanç ve öğretilerde insanın unutan bir varlık olduğu,nankör bir bünyeye sahip olduğu ibader edip ya da isyanı seçip cennet ve cehennem deilen sonuçlarla karşılaşan bir varlık olacağı,iyiyi ve kötüyü seçebilen ve irade sahibi bir yaratılışa sahip olduğu tanımları yapılmıştır.

Bu ve benzeri daha onlarca tanım çeşitli dönemlerde filozoflar tarafından yapılmıştır.İnsan tanımı kişeye,topluma,eğitim düzeyine ve bakış açısına göre farklılaşmaktadır. Sizin insan tanımınız nedir?

Hangi tanım yapılırsa yapılsın,’’İnsan kendisi hakkında söylenen her şeyin çok daha fazlasıdır.’’

Hiçbir tanım insan denen kompleks ve sistematik varlığı tanımlamaya yetmez.

 İnsan biyolojik varlığı kendisi için uygun şartlar barındıran ortama doğunca yaşam serüveni çoktan başlamış olur. Varoluşu sperm ve yumurta hücrelerinin beraberliği ile başlayan bu varlık,ilk andan kendisinin etki edemediği inanç,anne baba ve ortam öğelerinin artık bir elemanıdır.

 İlk canlılık dönemleri ebeveynlerinin destek ve bakımları ile koruma altına alınan bu varlık,ilerleyen süreçte dil öğrenecek,çevreyi gözlemleyecek ve anlamlandıracak,ailesinin kültür,inanç ve tarihi değerleri ile kendisini tamamlamaya başlayacaktır.Kendisini inşa etmeye başlayan insan sorgulamayı öğrendiği an içinin karanlıklarını aydınlatan varoluş sızısı ile tanışacaktır.Bu süreçte kendi ruhunun ve zihninin heykelini yeniden dikecek olan insan,kendi içindeki isyanın ateşinin yakacaktır.Kendi inacını,kültürünü,doğru ve yanlışa olan bakış açısını,toplum ve normlarını yeni baştan sorgulayacak,yeni yollar ve seçimler yapacaktır.

Kendi varoluşunu bir anlam üzerine inşaa etmeye çalışan her varlık gibi insan,kendisine dayanak noktaları arayacak ve bu dayanak noktaları üzerine kendi varlığını inşaa edecektir. Bu varoluşsal sızı kendisi ile beraber diğer tüm canlı ve cansız varlıkların varoluşlarını doğrudan ya da dolaylı olarak etkileyecektir. Varoluş sancısını bazen bir müziğin  ciğerlermizi dağlayan namelerinde,bazen bir sanat eserinin ardına gizlenen,sonsuza seslenen solukta,bazen sevgiliye yazılan bir aşk dizesinin yanılmasında hissedebiliyoruz.

    Kaçbin yıl geçerse geçsin,insan kendisini ve kendisi adına varolduğunu düşündüğü her şeyi sorgulamaya,yapmaya ve yeniden yıkmaya devam edecektir.Kendi benliğine sığmayan insan kendisi dışında kalan bu sonsuzluğa karşı çocuksu merakından asla kurtulamayacaktır.İnsan sonluluğunun varoluş sızısını,sonsuzlukta daima aramaya devam edecektir.

İnsan kendisi hakkında söylenen her şeyin çok daha fazlasıdır ve insan kendi kıyısının meçhulüdür.

                                                                                                                              Barış Altıntaş