Ekmek,Su,Döl Ve Gül

-
..Çünkü,boğazıma dizdiğim bunca aşk dolu sözcük soluğumu tıkıyor...
Sadece doğar,karnımı doyurur ve birkaç kitap okur,hani belki aklı başında bir kelebeğe,kör bir karıncaya denk gelir,bir kurbağa ile sudan karaya nasıl çıkılır üzerine sohbet eder,sonra ölürüm diyordum.

Planlarım arasında hiç "AŞK" yoktu...
Yani diyorum ki yaşamaklar nakşediyor bu adı zıkkımın kökü olan sözcük...
İnsan, bu durağa uğrayınca zihni ve kalbi başka bir dünyanın limanına demirliyor gibi...

Yaşamaklar nakşediyor bu sözcük...
Mutluluk,hüzün ve acı arasında paradoks bir yaşam dilimi...
Ben hep elime yüzüme bulaştırdım,bu durakta bekleyen tanımlanması mumkun olmayan tüm eylemsel,düşünsel ve hissel duyguları...
Bilmiyorum sanırım,bazıları aşkın maliki değil benim gibi...

Velhasılı kelam,her sabah gözlerimin bu aleme değişi,akşama merhaba deyişim ve sigaraya yapılan zamlarla beraber geçiş yaptığım bu bağcılar meydan tütünü senden bi haber değil...
Başımı yasladığım metro camı ve her daim arkamda birlestirdiğim ellerimle efelenen anadolu çocuğu bakışım ile beraber bende senden bi haber değiliz...

İçimdeki bu soytarı ve kavgacı,sinirli,kıskanç ve insanı canından bezdiren bu takıntılı  adam ile ,bide onun zıttı olan efendi ve güleç,okuyan,sanat delisi ve  yorumlayan bu beyefendi senden çok haberli...
Her halimle senden haberler dökülyor kalbime... Kim bilir belki de sevmek tek başınalık denilen ağacın gövdesinde büyüyordur...
Lan bunca dert,keder ve yaşaması kurt kapanı bu modern cahillik ve vahşilik çağında sevmek ve aşk neyine demek geliyor insanın içinden ama öyle değil...
İnsan işte tamda aşk için insan...
Ekmek,su,döl ve gül,ben ve sen sevgilim,muammasıyız bu "Düş Aleminin"

Barış Altıntaş
Kitap:"Düş Alemi"

Yorumlar

  1. Aktaş30 Nisan 2020 12:51

    Sen hep yaz bizde hep okuyalım.
    Kalemine sağlık yüreği güzel insan.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kırmızı Çocuklar Ülkesi

-
Resim
"Kırmızı Çocuklar Ülkesi "  Kutsal bir çiçek dokunuyor yüzümün sokak aralarına, koklamak nedir bilmiyor hiçbir pencerem şimdi... Bir pencerem yok,kapımda ... Ellerim gece ve patlama sesleri ile dolu bir aydın gün . Günleri saymayı unuttum çoktan . Saymak nedir bilmiyorum ben . 13.5 Milyar yıldır evren,4.5 Milyar yıldır dünya ve  200.000 bin yıldır insan var diyor modern  kuramlar, ama ben, ben ne zaman varoldum, varoldum mu ben ? Varolmak nedir bilmiyorum. Kitaplar aşkı ,ekmeğin güzelliğini, çiçeklerin kokusunu, kuşların cıvıltısını ve denizin bir tene değmesini resmetmis, oysa benim değmiyor tenime deniz, acıdan başka ,deniz ise üzerime inen modern bilimin bombaları,modern silahları... Burası Filistin kankırmız çocukların ülkesi. Biliyorum matematik gökte uçakları,denizde gemileri yüzdüren bilimin dili ama benim tek dilim yanan tenim. Kırmızı çocuklar ülkesi Filistin burası... Evet atomun çekirdeğinde nötron ,proton ve etrafında elektronlar var lakin bunları bizl
Devamı

🍃🌾Ayağı Kırık Atlar Mevsimi🥀🍂

-
Resim
🌼Ayağı kırık atlar mevsimi bu sıcaklık. Tanıdığım tüm atlar biraz hüzünlü . Değmez yahu dünya bu kadar hüzne demişti yedi taraflı kasket takan bir dayı . Değmiyor lakin hüzün cebimizin nadide çiçeği ne yapalım yani 💐 🌻İnsan olmak muazzam bir keder öyle değil mi sevgili otobüs şoförü abi. Ne kadar da uzak kalıyor insan kendisinden ve denizden bazen öyle değil mi ? Denizi boşverme, deniz önemli. Hem nehirler birleşir deniz olur, Nehirden denize insan olmak bilir misin bunu hatirladın mi? Nehirden denize bebekler kadınlar, erkekler, babalar ve  çocuklar . Her insan biraz Filistindir Sevgilim, bir o kadar hüzünlüdür yaşam denilen bu anomali 🎊 🌙Maddeden sıyrılmak bu kör gecenin koyununda yeni bir Hira bulmak ne kadar da zor . Yani demem  o ki; kalmak insan olarak, o vicdani içinde taşımak, bir değirmen misali insan olmaklığı öğüten bu ayağı kırık atlar zamanı Nuh'un gemisine koşmak için yeterli bir sebep. 💫İnan hiçbir yol insanı kendisinden uzağa götürmek için yeterli uzaklığa sah
Devamı

Ardında Bir Yaşamın

-
Resim
      Belki insan akıl etmek ile sonsuz bir kedere müptela olmuştur kim bilir...Hem bir taştan öte kılan bizi içimizin hisleri değil mi, taşan, kavuran, yakan bizi...     Biraz yol olmak eylemi var hepimizde, bilirsin yol gitmek demek, lakin yol çok, gitmek nereye ... Herkes gider yolun birine ama her yol bir yere götürür mü bilmiyorum. Misal kaybedince insan nazenin bir soluğu, bir sevgiliyi nereye gider, var mıdır yol götürecek kişiyi. Biraz bizimle gelir yol, içimizdedir, kaçsak nereye bizi bulan ,bize çıkan bir yol, bir sokak . Anlamadığımızı sandığımız herkes başka bir yolun yolcusu, insan bir yoldur kalpten kişiye.  İnsan bilmek ile yol arar, yol olur, yol bulur, yolda kaybolur. Delirmek gibi ,özgürlük aklın kederinden kurtulmak olur mu ? Bu müptela olunan sonsuz kederi, delirmek eylemi çözer mi, bir çiçeği düşlerken delirmek mesela .Yol çıkar mı denize bakan bir sokağa, bıraksak aklı bilinmeyen coğrafyalara... Aslında bilmiyorum... Ya sence ...     Saçlarımda ak, aklımda bir kaç
Devamı