FOTO(SEN)TEZ

Toprağa bir ben ve biz ekiyordum,günışığı,su ve ekmek ile...
Dedim ki üretebilir isem biraz oksijen ve fotosentez ile zihni muğlaklıktan beri bir dünya bize yeter ....

Karanlık yırttı ışığımızı,dalak ve böbreğimden çok uzakta,3 elektrik direği sonrasına gömdü açlıklara son verip ,meyve verecek nesli bu dünya... 

Kalbi kırık bir bakteri ve virane yuvası için bir amip avlamakla meşgul,elektron mikroskobundan izlenen, bir minik varolmak gibi hissim...

Yeni bir ruh giyiyorum üstüme,tüm iyi olanlardan yana bir ütüsüz pantolun,bir yeni istikbale gebe kırmızı bir gömlek ve yarına binbir renkli gökkuşağı giydim üstüme ve neslime... 
Ey aydınlık ,del karanlığı...

🎻Not:Bu karşımdaki duvarın rengini kırmızıya mı boyasak?

📚Barış Altıntaş 
Kitap :"Düş Alemi "

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kırmızı Çocuklar Ülkesi

🍃🌾Ayağı Kırık Atlar Mevsimi🥀🍂

Ardında Bir Yaşamın